Doświadczenie etyczne interpretują w sposób najbardziej wnikliwy i wszechstronny cztery dwudziestowieczne kierunki etyczne: fenomenologiczna etyka wartości, etyka odpowiedzialności, personalizm etyczny i filozofia dialogu.

Fenomenologiczna etyka wartości zrodziła się ze sporu z relatywizmem etycznym, hedonizmem i utylitaryzmem, z etyką samodoskonałości (etyką eudajmonistyczną), w szczególności z arystotelesowsko-tomistyczną myślą etyczną, oraz z etyką formalną Kanta. Na pytanie: „Co to znaczy żyć dobrze?” etyka aksjologiczna odpowiada następująco: życie dobre polega na udzielaniu w sposób wolny adekwatnej odpowiedzi na wartości.

Twórcą tej etyki jest Max Scheler, a jej współtwórcami i kontynuatorami przede wszystkim: Nicolai Hartmann, Dietrich von Hildebrand i Roman Ingarden. Jednak myśl etyczna żadnego z nich nie jest prostą kontynuacją materialnej etyki wartości Schelera, lecz jest oryginalnym wkładem do tego doniosłego nurtu aksjologiczno - etycznego. Książka Jana Galarowicza, autora wielotomowej „Antropodramatyki”, pragnąc być wprowadzeniem do fenomenologicznej etyki wartości, przedstawia z pasją i w sposób klarowny myśl etyczną tych czterech filozofów.