Ksiądz prof. dr hab. Wiesław Przyczyna urodził się 26 czerwca 1953 roku w Annopolu. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął w Strzyżowie k. Hrubieszowa w 1960 r. W latach 1968–1972 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Hrubieszowie. Po maturze wstąpił do nowicjatu ojców redemptorystów w Łomnicy Zdroju. W latach 1973–1979 studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie. Po święceniach kapłańskich w 1979 roku wyjechał do Torunia, gdzie przez rok przygotowywał się do pracy misyjno-rekolekcyjnej w tzw. tirocinium. Następnie przez dwa lata pracował jako misjonarz ludowy i rekolekcjonista, przebywając w klasztorze w Krakowie i w Gliwicach. Z redemptorystami był związany do 2006 r., od  roku 2006 należy do prezbiterium diecezji rzeszowskiej.

W 1985 roku uzyskał tytuł zawodowy magistra teologii na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a w 1989 roku – stopień naukowy doktora nauk teologicznych. W 2001 r. na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej przyznano mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk teologicznych. Od 2014 roku przysługuje mu tytuł naukowy profesora nauk teologicznych.

Od 1990 r. związany był zawodowo z obecnym Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie (wcześniej PAT) – najpierw jako asystent w Instytucie Liturgicznym Wydziału Teologicznego, później jako adiunkt (od 1992 r.), profesor nadzwyczajny (od 2006 r.) i wreszcie profesor zwyczajny (od 2018 r.) i profesor (od 2020 r.).  Od 2022 r. przebywa na emeryturze. W latach 1990–2009 był kierownikiem Studium Homiletycznego w Instytucie Liturgicznym; w latach 2000–2020 – dyrektorem Instytutu Liturgicznego. Pracował również na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, na Uniwersytecie Jagiellońskim, w Instytucie Teologicznym w Sandomierzu, w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym oo. Dominikanów w Krakowie, w Wyższym Seminarium Duchownym w Rzeszowie, na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym oraz na Uniwersytecie w Białymstoku.

W 2006 r. otrzymał Złoty Krzyż Zasługi od Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej. W 2016 r. został odznaczony medalem Stowarzyszenia Homiletów Polskich: „Zasłużonemu dla Homiletyki Polskiej”, a w 2022 r. medalem „Zasłużony dla Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie”.

Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu monografii, m.in. Teologia ewangelizacji, Kraków 1992; Kaznodziejski przekaz opowiadań biblijnych, Kraków 2000;  Homilia 50 lat po Soborze Watykańskim II. Pytania, problemy, wyzwania, Kraków 2013; Pisownia słownictwa religijnego, Tarnów 2011 (z R. Przybylską); Polityka na ambonie?, Kraków 2015 (z L. Szewczykiem); Język w liturgii, Tarnów 2018 (z B. Drabik); Język homilii i kazań, Tarnów 2020 (z K. Skowronek); Słownik polskiej terminologii prawosławnej, Białystok 2022 (z K. Czarnecką i M. Ławryszukiem). Za tę ostatnią pozycję, opracowaną w ramach grantu przyznanego przez Narodowy Program Rozwoju Humanistyki, otrzmał nagrodę Gaudeamus od Stowarzyszenia Wydawców Szkół Wyższych. Opublikował także kilkaset artykułów naukowych. Jest redaktorem naukowym dwóch serii wydawniczych: Redemptoris Missio i Teolingwistyka, członkiem Rad Naukowych i Komitetów Redakcyjnych kilku czasopism. Był organizatorem i czynnym uczestnikiem licznych konferencji naukowych, zarówno międzynarodowych, jak i krajowych.
Ksiądz prof. Wiesław Przyczyna jest związany z licznymi organizacjami naukowymi, m.in. ze Stowarzyszeniem Homiletów Polskich (od 1990 r.; do 2010 r. Sekcją Homiletów Polskich), z Polskim Towarzystwem Teologicznym w Krakowie (od 1991 r.), Komitetem Nauk Teologicznych PAN (2015–2018), Radą Języka Polskiego przy Prezydium PAN (od 1999 r., od 2003 r. jest członkiem Prezydium RJP PAN; od 2023 r. – wiceprzewodniczącym Zespołu Języka Religijnego PAN; w latach 1999–2022 był przewodniczącym tego Zespołu, do 2012 r.: Komisji Języka Religijnego). Od 2013 r. jest przewodniczącym Komisji Języka Religijnego przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów UNESCO, a od 2023 r. wiceprzewodniczącym Komisji Językoznawstwa PAN oddziału w Krakowie. Mieszka i nadal pracuje naukowo w Krakowie.