"Kochać i być Kochanym" oraz "służyć innym poprzez muzykę"-
Każdy muzyk, ucząc rzemiosła artystycznego, uczy życia.
Tak uczy - jak sam żyje.

Pochodzę z wielodzietnej, muzykującej rodziny. Od najmłodszych już lat doznawanie piękna muzycznego a także licznych wzruszeń, wywołanych przez muzykę, w niezastąpiony sposób wzbogaca każdego człowieka. To właśnie poprzez te doświadczenia i przeżycia można dopatrywać się sensu ludzkiego bycia i ludzkiej egzystencji. Muzyka, jak żadna ze sztuk pięknych, jest ściśle związana z życiem człowieka. Ma wpływ na kształtowanie całego człowieka, całą jego psychikę, jego charakter i osobowość. Wpływa ona na jego sferę uczuciową i emocjonalną, kieruje człowieka w stronę jego wnętrza.

Przez muzykę można więc wychowywać i kształcić charakter człowieka, który ujawnia się w postępowaniu, reguluje stosunek do innych ludzi, otoczenia, społeczeństwa; kształci obowiązkowość, sumienność, logiczne myślenie i działanie, uczy odpowiedzialności, ofiarności i poświęcenia, dyscypliny, porządku, solidarności, pokonywania trudności, budzi szacunek do wspólnego działania, a jednocześnie podnosi samopoczucie. Szczególnie obserwuje się to w gronie rodzinnego muzykowania.

Muzyczna działalność jest przykładem dobrego, owocnego i przyjemnego spędzania czasu wolnego. muzykowanie staje się dla nas potrzebą codzienności, wypływającą z wewnętrznej potrzeby; daje odprężenie i uspokojenie, przez co w pewnym sensie spełnia role muzykoterapeutyczną. Muzyka może zmieniać stan aktywności systemu nerwowego, wywoływać określone zmiany w czynnościach organizmu, zmieniać napięcie mięśni, przyspieszać przemianę materii, zmieniać szybkość krążenia krwi, wpływać na szybkość pulsu, modyfikować oddychanie etc. Są to zmiany bardzo konkretne, pomijając już wspomniane możliwości wprowadzenia słuchacza w rożne nastroje czy wzbudzenie w nim uczuć i emocji.

MUZYKA JEST POTĘŻNĄ SIŁĄ PSYCHICZNĄ.

Psychologowie twierdzą, że żadna ze sztuk nie daje możliwości rozwijania zdolności twórczych tyle, co muzyka.

Jako pedagog - pomagając uczniowi w stopniowym zwiększaniu niezależności i poleganiu na sobie, w braniu odpowiedzialności za siebie, w podejmowaniu decyzji, nauczyciel wspomaga rozwój swojego wychowanka, jako niepowtarzalnej jednostki, która potrafi "współbrzmieć" w spotkaniu z innym człowiekiem, jak i ze sobą. Celem nauczania jest dla mnie doprowadzenie moich wychowanków do tego, by przy ukończeniu nauki mogli powiedzieć nie: "ja wiem", ale: "ja odczuwam", nie: "ja musze" ale: "ja potrzebuje".

Myślę, że na tym polega głęboki humanizm, a zarazem wielkość człowieka - muzyka, że mimo swego wykształcenia, swej "specjalizacji", którą posiada, może być odpowiedzialny za człowieka, może przywrócić człowiekowi poczucie wartości spraw ducha, wywołać w nim twórczy niepokój... z głęboką troską o dobro człowieka.