ks Waldemar Chrostowski

ks. Waldemar Chrostowski (ur. 1 lutego 1951 roku w Chrostowie koło Ostrołęki) – ksiądz katolicki, profesor doktor habilitowany teologii, biblista, konsultor Rady Episkopatu Polski ds. Dialogu Religijnego, profesor zwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, przewodniczący Stowarzyszenia Biblistów Polskich, zaangażowany w dialog katolicko-żydowski. Do 1998 roku współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. Członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk . Autor ponad 2000 publikacji naukowych i popularnonaukowych. Zajmuje się głównie Starym Testamentem.

W 1964 roku ukończył szkołę podstawową w Chrostowie. Następnie uczęszczał do Liceum Ogólnokształcące pod wzw. św. Augustyna w Warszawie. W 1968 roku wstąpił do seminarium duchownego w Łomży. Opuścił je po roku nauki i w 1969 rozpoczął studia jako świecki na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. We wrześniu 1970 rozpoczął naukę w seminarium duchownym w Warszawie. Przyjął święcenia kapłańskie w dniu 6 czerwca 1976 roku. W latach 1976 - 1978 był wikariuszem w parafii w Ząbkach. W latach 1978 - 1983 studiował w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, a w latach 1979 - 1980 na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. W 1981 roku uzyskał w Rzymie licencjat nauk biblijnych. Od 1983 pracował jako wikariusz w parafiach warszawskich. W 1986 roku obronił pracę doktorską Interpretacja dziejów Izraela w Ez 16,20 i 23 oraz jej reinterpretacja w Septuagincie i w Targumie. W 1987 roku został wykładowcą na Akademii Teologii Katolickiej, a w 1988 roku otrzymał zwolnienie z obowiązków wikariusza, pozostając od tego czasu księdzem - rezydentem. 30 września 1996 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie nauk teologicznych, specjalność: biblistyka na podstawie rozprawy habilitacyjnej Ogród Eden – zapoznane świadectwo asyryjskiej diaspory. 1 maja 1998 roku został profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem katedry egzegezy Starego Testamentu na ATK, a w latach 1999 - 2002 prorektorem nowo powstałego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W 2001 roku rozpoczął równoległe pracę na nowo powstałym wydziale teologicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2003 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

 

 

Od 1986 roku uczestniczył w posiedzeniach podkomisji, a następnie komisji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem (był jej wiceprzewodniczącym w latach 1994 - 1996). Od 1990 do 2000 roku wchodził w skład Międzynarodowej Rady Państwowego Muzeum Auschwitz - Birkenau. W 1991 roku był jednym z założycieli Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów, której współprzewodniczył do 1998 roku. Za działalność w radzie otrzymał w 1997 roku nagrodę im. brata Alberta. Ustąpił ze swojej funkcji wobec różnic dzielących go od innych członków rady na tle tzw. krzyża papieskiego postawionego w Oświęcimiu w miejscu Mszy świętej odprawionej w 1979 roku przez Jana Pawła II. W 1994 roku został kierownikiem Instytutu Dialogu Katolicko - Judaistycznego.

 
Obecnie jest Rektorem UKSW w Warszawie i kierownikiem Katedry Egzegezy Starego Testamentu oraz Zakładu Dialogu Katolicko - Judaistycznego Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, a także kierownikiem Zakładu Egzegezy i Teologii Biblijnej Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Przewodniczy Stowarzyszeniu Biblistów Polskich od chwili jego powstania w 2003. Papież Benedykt XVI powołał go do grona ekspertów 12. Zgromadzenia Zwyczajnego Synodu Biskupów, który odbywał się w październiku 2008 roku w Watykanie.