Michał Rożek tym razem prowadzi nas do katedry na Wawelu, o której Jan Paweł II napisał: Katedra wawelska jest niezwykłym fenomenem. Jest bowiem, tak jak żadna inna świątynia w Polsce, nasycona treścią historyczną, a zarazem teologiczną. Spoczywają w niej królowie polscy, poczynając od Władysława Łokietka. W tej świątyni byli oni koronowani i tu składano później ich doczesne szczątki. Ten, kto nawiedza katedrę wawelską, musi stanąć twarzą w twarz wobec historii Narodu. Ci ludzie, których sarkofagi znajdują się w katedrze wawelskiej, także czekają tam na zmartwychwstanie. Cała katedra zdaje się powtarzać słowa Symbolu apostolskiego: „Wierze w ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny”.  A ludzie, którzy w niej spoczywają, są wielkimi Królami-Duchami, którzy prowadzą naród przez stulecia. Są to nie tylko koronowani władcy i ich małżonki, czy też biskupi i kardynałowie, są to także wieszczowie, wielcy mistrzowie słowa, którzy tak ogromne znaczenie posiadali dla mojej chrześcijańskiej i patriotycznej formacji.
            W klimat tej tajemnicy wprowadza nas  każda strona omawianej pozycji, ukazująca z wielką erudycją przeszłość wawelskiej nekropolii i pouczająca, jak ją należy odczytać, aby ją sobie przyswoić.
            Autor rozpoczyna swoje opowiadanie od ukazania miejsc, na których spoczywają polscy królowie, mówi o królewskich pogrzebach, o nagrobkach i trumnach, do których składano doczesne szczątki władców i ich rodzin. Opowiadanie rozszerza się następnie na postaci bohaterów narodowych i wieszczów, którzy spoczęli na Wawelu.
            Nawiedzając to narodowe i religijne sanktuarium widzimy sarkofagi, profesor Rożek ukazuje nam także ich wnętrze, opowiadając o badaniach, jakie przeprowadzano w grobach królewskich, a także podając w aneksie protokoły na temat przebiegu tych badań w czasie remontu kaplicy św. Leonarda oraz przy okazji badań archeologicznych prowadzonych w grobowcu Kazimierza Jagiellończyka w kaplicy Świętokrzyskiej na Wawelu.
            Uzupełnieniem materiału zamieszczonego w książce jest podana na końcu literatura, która może wskazać pozycje dla dalszego pogłębienia wiedzy o omawianych zagadnieniach.
            Ukazując książkę o grobach wawelskich nie sposób powiedzieć wszystkiego o zawartości tego dzieła, a już zupełnie niemożliwe jest oddanie szczególnego uroku wypowiedzi Profesora. Recenzent jednak nie martwi się z tego powodu, gdyż nie wyobraża sobie, że mogłaby znaleźć się taka osoba, która dowiedziawszy się o nowej książce na temat Krakowa autorstwa Michała Rożka, nie postarałaby się do niej dotrzeć i spotkać się z nią osobiście.
            A wtedy, to, co nie udało się tu przekazać, będzie można czerpać z samego źródła, z pewnością będzie to nektar ożywczy, dający pełnię zadowolenia.